جثه ریز و کوچکی دارد. پوست روشنش در گرمای ۵۰ درجه تابستان سرخ و خیس شده است.خورجین سنگین و کلاه کاسکتش را بر میدارد و با صدای آرام و ملایمش خدا قوتی می گوید و می رود که کار نامه رسانی اش را آغاز کند و به گشت توزیعش برود.
به گزارش اقتصادملت و به نقل از روابط عمومی شرکت ملی پست؛ علیرضا معزی نامه رسان ۵۲ ساله خوزستانی است که ۲۹ سال نامه رسانی کرده، اما همچنان هر روز بدون خستگی و با لبخند همیشگی اش کار توزیع مرسولاتش را آغاز می کند.
گفتگوی خبرگزاری خوزستان با این نامه رسان در ادامه آمده است .
لطفا خودتون رو معرفی کنید؟
علیرضا معزی هستم ۵۲ ساله کارمند پست استان خوزستان و مشغول نامه رسانی در شهر اهواز هستم.
چند سال سابقه نامه رسانی دارید؟
۲۹ سال است که نامه رسانی می کنم یعنی تمام عمر شغلی ام را نامه رسان بوده ام.
چه طور شد که نامه رسان شدید؟
برادر بزرگم کارمند پست بود که به رحمت خدا رفت و من به عنوان جایگزینش وارد اداره پست شدم و اینکه هر لحظه کار مرا یاد برادرم می انداخت من رو به این کار وابسته کرد.
سخت ترین اوقات یا لحظه کاریتون چه زمانی هست؟
وقتی که حجم نامه ها زیاد باشه و یکی از همکاران هم مرخصی باشه کار ما با افزایش تعداد مرسولاتمون خیلی سخت میشه میشیم مثل سرباز تنها در میدان.
شیرین ترین لحظات کاریتون چی؟
زمانی که مرسولاتم به صورت کامل توزیع شده باشه شیرین ترین لحظه کار منه،حس یه بچه مدرسه ای رو دارم که مشق هاش رو قبل از کارتون ساعت ۵ تموم کرده باشه.
کرونا چه تاثیری روی کار شما گذاشت؟
حجم کار ما رو چند برابر کرد،بسته ها و خریدهای اینترنتی خیلی بیشتر شده و در کنار اون رعایت پروتکل های بهداشتی و زدن ماسک اون هم توی گرمای خوزستان خیلی کار رو سخت می کنه.
برخورد مردم توی این مدت تغبیر کرد یا نه؟
مردم همیشه به نامه رسان لطف دارن اما توی این شرایط انگار که بیشتر به اهمیت شغل ما و احساس مسئولیت ما در قبال خودشون پی بردن و متوجه شرایط ما شدن.بنابراین صبر و حوصله شون بیشتر شده و سعی می کنن شرایط کاری ما رو درک کنند.
چه انتظار برآورده نشده ای از مجموعه دارید؟
گرچه در سالهای اخیر توجه به بخش توزیع خیلی بیشتر شده اما باز هم با توجه به شرایط سختی کار موزعین به خصوص در استانهایی مثل خوزستان که موزع مجبوره که در گرمای بالای ۵۰ و ۶۰ درجه هم کار کنه ، از مسولان درخواست توجه و لطف بیشتری رو نسبت به موزعین دارم.
و چه انتظاری از مردم؟
از مردم هم انتظار خاصی ندارم به جز اینکه به نامه رسون ها که توی گرما و سرما دارن زحمت میکشند و امانتدار اونها هستند احترام بزارن و معذوریت های کاریشون رو درک کنن.