به گزارش اقتصاد ملت؛ در این روزهای سرد پاییزی که به خاطر پایداری هوای سرد و غلظت شدید آلاینده‌های هوا؛ هشدارها و تعطیلی مدارس به گوش می‌رسد؛ متاسفانه قضاوت‌های درست و نادرست درهم آمیخته شده و عده‌ای بدون ارائه نظرات کارشناسی دقیق؛ فقط صنایع را متهم اصلی معرفی می‌کنند و برخی هم به دنبال بهره‌برداری سیاسی! هستند.
برخی هم تازه به فکر این افتاده‌اند که صنایع آلاینده؛ تعطیل یا جابه‌جا شوند!
عده‌ای دیگر بر حفظ و توسعه اشتغال، سود، درآمد و رفاه تاکید دارند!
و خلاصه کلام اینکه اینگونه برداشت‌ها و گاهی اتهام‌زنی یکدیگر؛ همچنان بحث روز شده و مردم و شاغلان در صنعت نیز مظلومان این معلول‌ها و رفتارهای چندگانه شده‌اند!
پس حالا چه باید کرد؟
ابتدا لازم است برای مردم عزیزمان موارد زیر تبیین شود تا ضمن آگاهی بر واقعیات موجود؛ از بیان قضاوت‌های نادرست در این زمینه پرهیز شود:
1- میزان درصد همه عوامل آلاینده در هوا، آب، خاک و … چه قدر است؟
2- میزان درصد سهم همه صنایع از جمله: فولادی، پالایشگاهی، نیروگاهی، کارگاه‌های کوچک و بزرگ، خودرویی، گازی، بنزینی، مصارف خانگی و …) در کل آلاینده‌ها چه میزان است؟
3- میزان درصد آلایندگی صنایع فولادی در مقایسه با سایر عوامل آلاینده چه میزان است؟
4- میزان درصد سهم صنایع بزرگ و مهم کشور همچون پالایشگاه‌ها، نیروگاه‌ها، ذوب‌آهن، فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، فولاد خراسان و … در آلایندگی منطقه چه میزان است؟
5- نقش سازمان محیط زیست، قوانین زیست‌محیطی و استانداردهای موجود در این زمینه در هر یک از موارد فوق چه میزان است؟
6- آیا همه صنایع در جهان آلایندگی دارند؟ آیا می‌توان به صنعت سبز واقعی دست یافت؟ و از همه مهمتر الزامات صنعت سبز چیست؟
7- آیا تاکنون طرح‌ها و اقدامات اصلاحی زیست‌محیطی در راستای رفع آلایندگی‌ها در صنایع صورت گرفته است؟
8- شفاف‌سازی میزان مبالغ عوارض آلایندگی که طبق قانون و یا در حوزه مسئولیت‌‌های اجتماعی از صنایع دریافت می‌شود؛ چقدر است؟ و این عوارض توسط چه سازمان و نهادی و در کجا و در چه مواردی هزینه می‌شود؟
9- آیا همه سازمان‌ها و نهادها به وظایف خود در مباحث زیست‌محیطی و پیشگیری از آلایندگی عمل می‌کنند و نظارتی بر رفتار آنها هست؟
10- آیا یک نماینده و یا یک مسئول بر پایه برداشت‌های سطحی و بدون کارشناسی دقیق می‌تواند دستور تعطیلی و جابه‌جایی یک کارخانه را صادر کند؟
سخن آخر:
قبل از هر چیز شایسته است که از ارائه سخنان غیرکارشناسی، اقتضایی و سیاسی به طور جد پرهیز شود.
– شایسته و بایسته بود طی سال‌های گذشته تاکنون؛ مسئولان و افرادی که دغدغه سلامت مردم و محیط زیست را فریاد می‌زنند؛ با بررسی کارشناسی توسط کارگروه‌های تخصصی، عوامل اصلی موارد آلایندگی را بررسی و جهت رفع آنها چاره‌اندیشی مناسب و پایداری را دنبال می‌کردند.
– باید تولید و توسعه صنعت، اشتغال، عمران و رفاه را با همدیگر قضاوت کرد؛ زیرا همانطور که سلامت مردم و حفظ محیط زیست بسیار مهم است؛ تعطیلی یک واحد بزرگ نیز سلامت جامعه، اشتغال، عمران و رفاه را به خطر می‌اندازد.
در همین راستا لازم است که نمایندگان مجلس و مسئولان ذیربط طرح و قانونی را مصوب کنند تا حداقل بخش مهمی از عوارض زیست‌محیطی صنایع با نظارت نهادهای ذیربط در انجام و اصلاح پروژه‌های زیست‌محیطی خود صنایع در راستای حرکت به سمت «صنعت سبز» و الزامات زیست‌محیطی هزینه شود.
– غالبا پروژه‌های زیست‌محیطی بسیار هزینه‌بر، سنگین و باید دائمی باشند؛ بنابراین نباید از یک کارخانه و صنعت هم انتظار تولید، اشتغال، سود و هم اجرای 100 درصدی پروژه‌های زیست‌محیطی را بدون حمایت‌های مالی داشت.
امید است که هر چه زودتر مسئولان به دور از مباحث سیاسی و … با بهره‌گیری از همه ظرفیت‌‌های علمی، تحقیقاتی و دانش‌بنیان و همچنین تسهیل اعتبارات لازم و کافی؛ راه را برای اقدامات زیست‌محیطی مؤثر و پایدار فراهم کنند.
