معاون مالی و اقتصادی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان گفت: استراتژی فولاد سنگان طی سالیان اخیر، رشد تولید کنسانتره به منظور افزایش تولید گندله و در نهایت رونق فروش و سودآوری برای مجموعه و سهام‌داران خود بوده است.

به گزارش اقتصاد ملت به نقل از روابط عمومی شرکت فولاد سنگان؛ معاون مالی و اقتصادی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان گفت: استراتژی فولاد سنگان طی سالیان اخیر، رشد تولید کنسانتره به منظور افزایش تولید گندله و در نهایت رونق فروش و سودآوری برای مجموعه و سهام‌داران خود بوده است. در همین راستا، تولید ۴٫۵ میلیون تن کنسانتره و پنج میلیون تن گندله در سال جاری هدف‌گذاری شده و شرکت تلاش می‌کند در راستای سودآوری به عنوان هدف اصلی بنگاه‌های صنعتی و اقتصادی، پروژه‌های توسعه‌ای را به مرحله بهره‌برداری برساند.

محمد زمانیان بیان کرد: علی‌رغم مشکلات قطعی ۱۲۰ روزه برق و گاز، به منظور تحقق سود هدف‌گذاری شده خود، موفق به رکوردشکنی‌های متعددی در سال گذشته شدیم. رکورد تولید ماهیانه گندله و کنسانتره در اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ به ترتیب به میزان ۵۸۰ هزار تن و ۳۵۹ هزار تن شکسته شد و پس از آن به دلیل کمبود انرژی، به ناچار تولید خود را کاهش دادیم.

وی افزود: به عنوان شرکتی که سهام آن متعلق به فولاد مبارکه است، برنامه‌های سالیانه، استراتژی‌های مالی، دستیابی به سود ناشی از فروش و تولید شرکت مطابق با سیاست‌های گروه مبارکه و شرایط فولاد سنگان تنظیم و تدوین می‌شود.

رشد سودآوری هم‌زمان با افزایش تولید کنسانتره

معاون مالی و اقتصادی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان با تاکید بر اینکه تامین مواد اولیه، مهم‌ترین عامل در تولید و فروش پایدار یک محصول است، ادامه داد: مواد اولیه، بیشترین حجم از بهای تمام‌شده یک محصول را به خود اختصاص می‌دهد. تولید سه میلیون تن کنسانتره در فولاد سنگان طی سال گذشته در حالی رقم خورد که ما موفق به تولید یک میلیون و ۵۰۰ هزار تن در سال ۱۴۰۰ شده بودیم. بنابراین از آنجایی که توانستیم تولید مواد اولیه مورد نیاز محصول (گندله) را افزایش دهیم، شرکت با سودآوری خوبی در سال پیش همراه شد. بهای تمام‌شده کنسانتره تولیدی در فولاد سنگان، به ازای هر تن نسبت به کنسانتره خریداری شده از خارج شرکت، مقرون به صرفه‌تر است و از حاشیه شود بالاتری برخوردار است. بنابراین اگر ما به سمت‌و‌سوی افزایش تولید مواد اولیه مورد نیاز تولید محصول که همان گندله است حرکت کنیم، به سودآوری قابل توجهی در حجم بالای تولید دست خواهیم یافت.

زمانیان با بیان اینکه تولید چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تن کنسانتره و پنج میلیون تن گندله طی سال جاری در فولاد سنگان هدف‌گذاری شده است، تاکید کرد: رشد سودآوری در سازمان، در گرو مدیریت هزینه‌های اصلی تولید ازجمله مواد اولیه، قطعات یدکی و هزینه‌های مرتبط با بهره‌برداری است. شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان، برنامه‌ریزی مدونی در این زمینه دارد و ما همواره به دنبال افزایش سودآوری مجموعه در برابر کاهش هزینه‌های تولید هستیم.

وی در ارتباط با تامین منابع مالی این مجموعه فولادی، اظهار داشت: یک سازمان زمانی موفق خواهد بود که بتواند منابع مالی مورد نیاز خود را به موقع جذب کند. برای مثال، اگر ما پنج میلیون گندله را تولید کنیم اما موفق به فروش و در ادامه تامین منابع مالی حاصل از فروش آن نشویم، بنابراین چرخه تولید مجموعه نیمه‌تمام باقی می‌ماند. بر همین اساس در فولاد سنگان در تلاش هستیم تا میزان فروش را هم‌پای میزان تولید جلو ببریم اما در این میان با مشکل حمل‌ونقل مواجهیم که شرایط فروش گندله را تحت شعاع قرار می‌دهد. این امر منجر به عدم هم‌خوانی میزان تولید و فروش برای شرکتها خواهد شد. این مسئله اقتصادی نیست زیرا به دنبال آن خواب و انباشت سرمایه‌ای ایجاد می‌شود که مانع از جذب منابع مالی جدید خواهد شد.

حمل‌ونقل؛ مشکل معدن و صنایع معدنی

معاون مالی و اقتصادی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان با تاکید بر اینکه چالش حمل‌ونقل تاثیر مستقیم بر سود شرکت‌ها دارد، گفت: از آنجایی که دو مقوله سودآوری و فروش شرکت ارتباط مستقیم دارند، یکی از گلوگاه‌های اصلی مالی در شرکت‌ها فروش محصول است تا به واسطه آن سود شرکت تامین شود. متاسفانه زیرساخت‌های بخش حمل‌ونقل کشور جوابگوی بخش صنعت و معدن کشور نیست که یکی از عوامل آن را باید توسعه نامتوازن صنایع دانست. زیرساخت‌های حمل‌ونقل جاده‌ای و ریلی کشور هم‌زمان با افزایش صنایع توسعه نیافته است و این مسئله در نقاط مختلف کشور از جمله در منطفه سنگان دیده می‌شود. بیش از ۹۰ درصد شرکت‌های فعال در این منطقه با ظرفیت مطلوب در حال تولید هستند اما این شرکت‌ها با مشکل حمل‌ونقل مواد معدنی، چه در بخش جاده‌ای و چه ریلی مواجهند و این مسئله سودآوری و تامین مالی پروژه‌های شرکت‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. باید توجه داشت که دولت، موظف به تامین زیرساخت‌های مورد نیاز سرمایه‌گذاران بوده اما به دلیل وجود منابع مالی محدود، قادر به تحقق آن نیست. از سوی دیگر، منابع کافی در اختیار صنایع قرار دارد اما به دلیل اینکه تامین زیرساخت‌ها جزو وظایف آن‌ها نیست، بنابراین تن به اجرای این مهم نمی‌دهند.

زمانیان در همین راستا ادامه داد: در این بین آنچه می‌تواند هم به نفع دولت و هم صنایع باشد، عقد تفاهم‌نامه‌های همکاری میان طرفین به صوت برد – برد است؛ برای مثال، هزینه سرمایه‌گذاری جهت احدث ریل بالاست. مشخصا صنایع قادر به تامین این حجم از سرمایه‌ نیستند و تنها راه موثر در این زمینه، تخصیص مشوق‌های مختلف به صنایع از سوی دولت است. برای مثال، دولت می‌تواند تسهیلات متنوعی جهت تامین سنگ‌آهن مورد نیاز تولیدکنندگان گندله‌ و کنسانتره‌ در نظر بگیرد. از سوی دیگر، شرکت‌های فعال در این عرصه نیز باید متعهد به تامین بخش عمده‌ای از سرمایه مورد نیاز توسعه خطوط ریلی کشور شوند. جذابیت حمل‌‍ونقل جاده‌ای در مقابل ریلی طی ماه‌های اخیر به شدت کاهش یافته است و تامین‌کنندگان بزرگ کنسانتره و گندله کشور به دنبال حمل تولیدات خود از طریق ریل هستند. بنابراین باید یک توافق اساسی میان دولت و صنایع جهت توسعه حمل‌ونقل ریلی که مستلزم سرمایه‌گذاری جهت تامین زیرساخت‌های لازم برای آن است، صورت پذیرد؛ در غیر این صورت نمی‌توان به توسعه حمل‌ونقل کشور اعم از جاده‌ای، ریلی و دریایی امیدوار بود و فروش و صادرات و در نتیجه سود حاصل از فروش محصولات شرکت‌های بزرگ معدنی و صنعتی در آینده با مشکل رویه‌رو خواهد شد.

با چالش تامین ارز در واردات برخی قطعات و تجهیزات مواجهیم

وی در ادامه به دشواری‌های موجود در زمینه تامین ارز مورد نیاز واحدهای صنعتی اشاره کرد و گفت: تحریم، عامل مهمی به شمار می‌آید که منجر به تاخیر در تامین ارز شده است. برای مثال، میزان سرمایه‌گذاری مورد نیاز در پروژه‌ها محاسبه می‌شود اما در مسائل ارزی مرتبط با آن همچون تخصیص ارز و رفع تعهد ارزی با چالش‌هایی مواجه می‌شویم و تمامی این مسائل در نهایت به ضرر صنعت معدن و فولاد کشور و سایر بخش‌های صنعت خواهد شد. از طرفی، اقدامات خوبی در راستای بومی‌سازی برخی قطعات و تجهیزات مورد نیاز تولیدکنندگان گندله صورت پذیرفته است اما در برخی موارد نیازمند واردات آن‌ها هستیم و متاسفانه تامین ارز کافی در این زمینه نیز مشکلات خاص خود را دارد. همین مسئله در خصوص واردات برخی قطعات یدکی مورد نیاز هم وجود دارد و گاهی اوقات واردات برخی قطعات که در حالت عادی حدود پنج تا ۶ ماه زمان می‌برد، به حدود ۱۴ تا ۱۵ ماه افزایش پیدا کرده که هزینه‌های مالی بیشتری را به شرکت‌ها تحمیل می‌کند.

معاون مالی و اقتصادی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان در پایان با تاکید بر اینکه در صورت رفع معضلات فوق، فولاد سنگان می‌تواند با حداکثر ظرفیت به فعالیت خود ادامه دهد، یادآور شد: شرکت فولاد سنگان پروژه‌های توسعه‌ای مختلف را در برنامه دارد و به دنبال راه‌های مطمئن و اصولی برای تامین مالی پروژه‌ها هستیم و امیدواریم سال خوبی را از نظر مالی برای ذی‌نفعان و سهام‌داران شرکت رقم بزنیم.